SYSTEMY ASEKURACYJNE FAQ

Praca na wysokości rozumiana jest jako wykonywanie czynności służbowych na dachach, wiatach, rusztowaniach, konstrukcjach na budowie, kominach czy drabinach oraz innych miejscach znajdujących się powyżej 1 metr na poziomem.

Dla każdej pracy wykonywanej powyżej jednego metra nad poziomem powierzchni, osoba powinna być wyposażona w środku ochrony indywidualnej: szelki, kask. Dodatkowo powyżej tej wysokości już powinny być mocowane stałe systemy zabezpieczające przed upadkiem np.: punkty kotwiczenia

Głównym dokumentem prawnym dotyczącym bezpieczeństwa pracy jest: ?Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy. W Dzienniku Ustaw z 2003 r. nr 169, poz. 1650 opublikowano obwieszczenie Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 28 sierpnia 2003 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy. Zgodnie z zawartą w nim definicją pracą na wysokości jest każda praca wykonywana na powierzchni ponad 1 metr nad poziomem podłogi lub ziemi, jeśli powierzchnia ta nie jest osłonięta ze wszystkich stron do wysokości co najmniej 1,5 metra pełnymi ścianami lub ścianami z oknami oszklonymi i nie jest wyposażona w stałe konstrukcje lub urządzenia chroniące pracownika przed upadkiem z wysokości.?

Zagrożeniem upadkiem występuję już powyżej 1 metra, a szczególnie niebezpieczne rozumiane są upadki z wysokości powyżej 3 metrów.

W zakresie systemów mocowanych na stałe, do płyty warstwowej możemy mocować punkty kotwiczące lub system linowy. Mocowanie do powierzchni nośnej odbywa się wówczas przy wykorzystaniu specjalistycznych nitów lub blachowkręty.

Przede wszystkim środki ochrony indywidualnej, szelki, lina z zatrzaskiem.

Attyka aby była uznawana za środek zabezpieczenia pracy na wysokości, tym samym wyklucza dach jako obszar zagrożony upadkiem z wysokości powinna mieć wysokość min. 150 cm.

Pierwszym elementem jest analiza ryzyka i środowiska pracy. Podczas wykonywania pracy na wysokości zawsze powinno brać udział minimum 2 osoby. Najbardziej skutecznym środkiem ochrony przed upadkiem są barierki ochronne. Pozostałe środki o specjalistyczne systemy stałe i tymczasowe połączone ze środkami ochrony indywidualnej.

Jest to drabina pionowa do której jest zamocowany stały system asekuracyjny w postaci prowadnicy szyny oraz wózka jednego.

Balustrady zabezpieczające pracownika przed upadkiem z wysokości powinny mieć minimalną wynoszącą 120 cm.

Głównym dokumentów jest norma EN795

• Analiza ryzyka zagrożeń dla wykonywanej pracy
• Likwidacja powstałych zagrożeń
• Wykorzystywanie technologii w celu eliminacji ryzyka
• Poirytowanie środków ochrony zbiorowej
• Przeprowadzanie szkoleń BHP
• Zapewnienie bezpieczeństwa wykonywania pracy

Wyróżniamy normy dotyczące systemów ochrony zbiorowej Ce, EN795 oraz indywidualnej PN-EN-353 do 363.

W przypadku, gdy inwestor nie zaplanuje oraz nie zamontuje systemu asekuracyjnego istnieje wysokie ryzyko upadku z wysokości osób przebywających na jego obiekcie. Gdy na terenie obiektu, który znajduje się pod opieką inwestora wystąpi upadek z wysokości będzie to miało nieciekawie konsekwencję z racji tego, iż nie zostały zapewnione oraz spełnione wymagania zawarte w przepisach prawnych oraz nie zachowano odpowiednich zasad BHP. Podobnie jak w przypadku pracodawców, inwestor powinien zabezpieczyć własny obiekt, tak aby osoby na nim przebywające były w pełni zabezpieczone. Jest to wymogiem więc jeśli inwestor wpuści na swój obiekt osoby nieprzeszkolone oraz nie posiadające odpowiednich zabezpieczeń, odpowiedzialność oraz konsekwencję prawne za ich uszczerbek na zdrowiu czy utratę życia spadnie właśnie na niego.

W przypadku wykonawcy konsekwencję za niezaplanowanie systemu asekuracji czy też niewyposażenie swoich pracowników w środki ochrony indywidualnej są podobne jak w przypadku inwestorów czy pracodawców. Każda osoba odpowiedzialna za pracę na wysokościach musi zapewnić odpowiednie środki zabezpieczające przed upadkiem.

Projektowanie systemów asekuracyjnych zachodzi w oparciu o odpowiednie przepisy prawne oraz normy, które definiują jak bezpiecznie zaprojektować systemy asekuracyjne. Projektowanie systemów odbywa się na podstawie indywidualnych potrzeb zleceniodawców. Każdy obiekt jest inny, dlatego tak bardzo istotne jest zaplanowanie odpowiednich systemów asekuracyjnych w oparciu o jego potrzeby. Wykonanie odpowiedniego projektu systemu asekuracyjnego zależy głównie od potrzeb indywidualnych zleceniodawców, ale także od takich parametrów jak warstwy połaci dachu, wysokości attyk czy rozmieszczenie urządzeń znajdujących się na dachach. Dopasowując projekt systemu zabezpieczającego przed upadkiem indywidualnie do każdego z obiektów mamy pewność, iż będzie on spełniał wymagane standardy oraz zapewniał maksymalne bezpieczeństwo dla osób z niego korzystających.

Należy pamiętać, iż zaprojektowanie, dokonanie wyboru, a następnie montaż systemów asekuracyjnych należy dopasować do panujących potrzeb oraz warunków. Do podstawowych czynników jakie brane są pod uwagę podczas projektowania i montażu są głównie ilość użytkowników będących korzystać z systemów, częstotliwość prac w danym miejscu czy też materiał, do którego system będzie zamocowany. Istnieją dachy zarówno z blachy trapezowej, płyt panwiowych, dachy drewniane czy też powierzchnie żelbetonowe. Wiele z nich także posiada ocieplenie co jest bardzo istotne podczas montażu systemów asekuracyjnych. Najważniejsze podczas montażu jest to, aby mocowanie do każdego typu z dachów spełniało wymogi zawarte w normie EN 795. Jak wiadomo powierzchnie dachów są różne, dlatego też do każdego z nich dopasowywany jest odpowiedni rodzaj mocowania. Na montaż systemu równie duży wpływ ma jego rodzaj, ponieważ przy każdym systemie będzie występował inny rozstaw słupków kotwiczących oraz umiejscowienie ich względem krawędzi dachu. W systemach linowych również należy zwrócić uwagę na liny, ponieważ muszą być one odpowiednio naciągnięte, tak aby nie stykały się z powierzchnią dachu. Pozwoli to wyeliminować ryzyko przetarcia się lin, a co za tym idzie uszkodzenia systemu asekuracyjnego.